Από τη στιγμή που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να κάνουν κάποιο τατουάζ στο σώμα τους, είναι φυσικό να έχει αυξηθεί αντίστοιχα και ο αριθμός εκείνων που μετανιώνουν για την επιλογή τους αυτή και αναζητούν τρόπους να αφαιρέσουν το τατουάζ από το σώμα τους.
Ένας από τους τρόπους αφαίρεσης τατουάζ είναι φυσικά και η μέθοδος λέιζερ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κάτι πολύ απλό. Από τη στιγμή που κάνετε ένα τατουάζ, τα λευκά σας αιμοσφαίρια προσπαθούν αφαιρέσουν τις “ξένες” χρωστικές ουσίες που εισήλθαν στο υπόστρωμα του δέρματος. Αυτό εξηγεί γιατί τα τατουάζ αρχίζουν να γίνονται πιο “θαμπά” συν τω χρόνω, αλλά όχι στο βαθμό που να απομακρυνθούν οριστικά.
Πώς γίνεται η αφαίρεση τατουάζ με λέιζερ
Η αφαίρεση τατουάζ με λέιζερ “χτυπάει” τα βαρέα μέταλλα στα σωματίδια του μελανιού. Έτσι επιτρέπει στα πολύ πιο μικρά σε μέγεθος λευκά αιμοσφαίρια που αρχικά δεν μπορούσαν να περάσουν, να καταπολεμήσουν τα σωματίδια του μελανιού.
Στο 3′:40” του βίντεο που ακολουθεί βλέπετε μια σύγκριση μεταξύ του μεγέθους των λευκών αιμοσφαιρίων και των σωματιδίων μελανιού. Η διαδικασία διάσπασης των μεγάλων αυτών σωματιδίων σε μικρότερα μέσω του “βομβαρδισμού” με λέιζερ φαίνεται στο 6′:55”. Το λέιζερ βοηθά τα λευκά κύτταρα να μεταφέρουν τα σωματίδια μελανιού στο ήπαρ, ώστε να μπορούν να απομακρυνθούν.
Η αφαίρεση έχει και κάποιες παρενέργειες. Οι χρωστικές ουσίες κάποιων χρωμάτων, όπως το “κίτρινο #7”, είναι γνωστό ότι διασπώνται σε τοξικές και δηλητηριώδεις χημικές ουσίες στο σώμα κατά την έκθεσή τους στο φως, είτε μέσω υπεριώδους φωτός, είτε με την αποτρίχωση με λέιζερ. Αυτό μπορεί να οδηγήσει αυτές τις τοξικές ουσίες να φτάσουν στα νεφρά και το συκώτι σας, σύμφωνα με το Natural News.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αφαίρεση με λέιζερ είναι μια επίπονη διαδικασία που πρέπει να επαναληφθεί αρκετές φορές για να απομακρυνθεί επιτυχώς και πλήρως το σχέδιο. Ακόμα και μετά από αυτές τις προσπάθειες, όμως, το τατουάζ μπορεί να μην αποσυντεθεί πλήρως, ανάλογα με τις χρωστικές ουσίες και την πυκνότητα του μελανιού που χρησιμοποιήθηκε.
