Δεν χρειαζόταν να μας το πει μια αυστριακή εφημερίδα. Το ζούμε στο πετσί μας. Όμως, οι πολυήμερες διακοπές στην Ελλάδα για τους Έλληνες είναι ένα άπιαστο όνειρο. Μπορεί οι αριθμοί να δείχνουν ρεκόρ αφίξεων στον τουρισμό αλλά εκείνοι που χαίρονται τον ήλιο και την θάλασσα στις ελληνικές πόλεις και τα νησιά δεν είναι οι Έλληνες.
«Ελλάδα, μια ακριβή απόλαυση διακοπών» είναι ο τίτλος με τον οποίο υπογράφει το άρθρο του ο Φέρυ Μπατζόγλου στην εφημερίδα Tiroler Tageszeitung. Το δημοσίευμα αναφέρεται στα ακριβά εισιτήρια, διαμονή και φαγητό για όσους θέλουν να κάνουν διακοπές στην Ελλάδα. «Διαδρομή από τον Πειραιά στην Τήνο με ένα συμβατικό, αργοκίνητο καράβι που πλέει στο Αιγαίο. Ο καφές φίλτρου κοστίζει το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 4 ευρώ και το γλυκό φθάνει μάλιστα τα 6 ευρώ…. Ακριβά δεν είναι όμως μόνο τα νησιά αλλά και η ηπειρωτική χώρα, ωστόσο αναμένονται 32 εκατομμύρια τουρίστες. 10% περισσότεροι σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο. Ένα νέο ρεκόρ».
Η εφημερίδα συνεχίζει: «Οι διακοπές στην Ελλάδα έγιναν μια ακριβή απόλαυση την οποία πολλοί ντόπιοι δεν μπορούν να αντέξουν. Μια διαδρομή με το πλοίο μετ‘ επιστροφής για μια οικογένεια με αυτοκίνητο στη Λέσβο κοστίζει 600 ευρώ. Τα καταλύματα για έναν μέσο εργαζόμενο είναι απλησίαστα. Κάτω από 150 ή 200 ευρώ τη βραδιά στη Μύκονο ή στην Σαντορίνη δεν υπάρχει κάτι αξιοπρεπές για να μείνεις».
Και η Tiroler Tageszeitung καταλήγει: «Οι ντόπιοι δεν έχουν κανένα κέρδος από όλα αυτά. Μάγειρες, σερβιτόροι, ρεσεψιονίστ ή καμαριέρες για ένα μηνιαίο μισθό 200, 300 ή το πολύ 900 ευρώ. Εφτά μέρες την εβδομάδα. Άπειρες, απλήρωτες υπερωρίες θεωρούνται κάτι απολύτως φυσιολογικό».
Μια χώρα που ματώνει
Στη διαδικτυακή σελίδα της Handelsblatt, o ανταποκριτής της οικονομικής εφημερίδας στην Αθήνα Γκερντ Χέλερ αναφέρεται εκτενώς σε άρθρο με τίτλο «Μια χώρα που ματώνει» στη φυγή μισού εκατομμυρίου νέων Ελλήνων στο εξωτερικό. Το άρθρο ξεκινάει με το παράδειγμα του 38χρονου Αλέξανδρου και της συζύγου του, οι οποίοι όχι μόνο δεν είναι άνεργοι αλλά έχουν και καλοπληρωμένες δουλειές: «Δεν φεύγουμε από ανάγκη αλλά γιατί δεν βλέπουμε μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας», λέει ο Αλέξανδρος. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση το 2009, η Ελλάδα έχασε το ένα τέταρτο της οικονομικής της απόδοσης. Εντωμεταξύ αυξάνεται και πάλι το ΑΕΠ αλλά αναιμικά: 1,4% τον προηγούμενο χρόνο, πιθανόν 2% αυτό τον χρόνο. Η ανεργία βρίσκεται στο 20% και στους νέους 15 έως 25 χρόνων φθάνει μάλιστα στο 42%. Θα διαρκέσει ακόμα πολλά χρόνια μέχρι η Ελλάδα να αποκτήσει και πάλι το επίπεδο που είχε πριν από την κρίση. Αυτό όμως που μακροπρόθεσμα βαραίνει πολύ περισσότερο απ‘ ό,τι η ύφεση και η ανεργία, είναι ότι πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες έφυγαν, στην πλειονότητά τους με πτυχίο ΑΕΙ».
Και το άρθρο συνεχίζει λίγο παρακάτω: «Δεν είναι μόνο η κρίση και η υψηλή ανεργία που σπρώχνουν τους Έλληνες στο εξωτερικό. Αυτό δείχνει έρευνα της εταιρείας ICAP, η οποία βασίζεται σε συνεντεύξεις που έγιναν ηλεκτρονικά με 1068 απόδημους σε 61 χώρες. Μόνο το ένα τρίτο των ερωτηθέντων ανέφεραν την κρίση ως την αιτία για την οποία έφυγαν. Το 44% δήλωσε ότι έφυγαν στο εξωτερικό διότι επικρατεί διαφθορά στη χώρα και η απόδοση δεν ανταμείβεται. 27% δήλωσε τις καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εξωτερικό. Ένας στους τέσσερις ανέφερε πως οι καλύτερες αποδοχές ήταν ο λόγος που τον οδήγησε να πάρει την απόφαση να μεταναστεύσει».
