Μυήθηκε στον αθλητισμό μέσα από το παρκούρ και έμαθε από νωρίς να ξεπερνάει τα εμπόδια και να μην αφήνει τίποτα να μπει ανάμεσα σε αυτόν και τους στόχους του. Από τις φιγούρες στον αέρα και τα άλματα στο σκάμμα του σταδίου των Γρεβενών, ο Μίλτος Τεντόγλου, σε ηλικία μόλις 20 ετών, υποχρέωσε τον κόσμο του κλασικού αθλητισμού της Ευρώπης να υποκλιθεί στο ταλέντο και το πείσμα του. Το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό του Βερολίνου μοιάζει να είναι η αρχή σε μια καριέρα που δεν υπάρχουν όρια, όπως όρια δεν γνωρίζει και η «τέχνη»
Ο Μίλτος Τεντόγλου μαζί με την παρέα του πήγαινε στο στάδιο των Γρεβενών για να ασκηθεί στην, όπως ονομάζεται το παρκούρ, «τέχνη της φυγής» και εκεί, ο πρώτος προπονητής του, ο Βαγγέλης Παπανίκος, τον έπεισε να ασχοληθεί με το αγώνισμα του στίβου. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα της διαδρομής μέχρι την κορυφή της Ευρώπης.
«Ηταν μία δύσκολη διαδρομή. Ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολη δουλειά. Για να πετύχεις πρέπει να είσαι προσηλωμένος σε αυτό που κάνεις. Να το δεις ως επάγγελμα αλλά και ως παιχνίδι. Πρέπει να αφοσιωθείς στον πρωταθλητισμό. Εάν χαλαρώσεις, τότε μπορεί να διαλυθούν όλα», δήλωσε ο πρωταθλητής Ευρώπης στην «Κ» ελάχιστες ώρες μετά τη μεγάλη επιτυχία του.
Το 2016 αναδείχθηκε δευτεραθλητής κόσμου στην ηλικιακή του κατηγορία και εκείνη τη χρονιά έγινε ο μικρότερος Ελληνας αθλητής στίβου που μετείχε σε Ολυμπιακούς. «Εκείνη τη χρονιά αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το μήκος. Είπα στον εαυτό μου ότι “το ’χω”. Στο Ρίο έβλεπα τα ινδάλματά μου και σκεφτόμουν πόσο θα ήθελα να τα φτάσω. Ακόμη έχω πολύ… δρόμο. Στην Ευρώπη είμαι σε υψηλό επίπεδο, αλλά για να καθιερωθώ σε παγκόσμιο χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά. Είμαι μόλις 20 ετών και μπορώ να δώσω ακόμη περισσότερα», μας λέει με ταπεινότητα και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την επόμενη ημέρα της επιτυχίας του πήγε για προπόνηση.
Καλή και η προπόνηση, αλλά ο Μίλτος ζει για τους αγώνες. Είναι αυτό που λένε «αθλητής αγώνων». «Κίλερ», τον έχει χαρακτηρίσει ο προπονητής του. «Ζω για τους αγώνες. Με τρελαίνει ο ανταγωνισμός, η ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό με κέρδισε ο στίβος από το παρκούρ. Είναι κάποιοι αγώνες που πας για να… εκτελέσεις και κάποιοι άλλοι, για να διασκεδάσεις. Ο αγώνας του Βερολίνου ήταν από τους πρώτους. Μπήκα στο στάδιο πρώτα για να… εκτελέσω και ύστερα να περάσω καλά. Ηταν ο στόχος της χρονιάς και όταν βάζω κάποιον στόχο πάω καλά», υπογράμμισε με περίσσια για την ηλικία του σοβαρότητα και όταν τον ρωτήσαμε για τη σχέση του με τους συναθλητές του, απάντησε: «Σέβομαι όλους τους αντιπάλους μου. Είναι καλά παιδιά. Στον αγώνα δεν μιλάμε πολύ γιατί είμαστε αφοσιωμένοι ο καθένας στην προσπάθειά του».
Το ατομικό του ρεκόρ είναι στα 8,30. Στο Βερολίνο είχε καλύτερο στα 8,25 και, όπως είπε, θα μπορούσε να πάει καλύτερα. Εχει βελτιώσει όλα τα πανελλήνια ρεκόρ των μικρότερων ηλικιακών κατηγοριών. Αραγε πόσο απέχει από το πανελλήνιο του Λούη Τσάτουμα (8,66); «Πρόκειται για μεγάλη επίδοση. Είναι η δεύτερη καλύτερη όλων των εποχών στην Ευρώπη. Δεν ξέρω εάν μπορώ να το φτάσω ή να το περάσω. Είναι πολύ νωρίς ακόμη, ο χρόνος θα δείξει».
Δίπλα από τον Μίλτο Τεντόγλου βρίσκεται ένας… μαέστρος των αλμάτων. Πρόκειται για τον προπονητή Γκεόργκι Πομάσκι. Τον Γιώργο, όπως τον αποκαλούν οι άνθρωποι του κλασικού αθλητισμού, αφού τα χρόνια που ζει στην Ελλάδα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχει ζήσει στη γενέτειρά του, τη Βουλγαρία. Ο Πομάσκι έχει συνδέσει το όνομά του με κάποιους από τους κορυφαίους αθλητές του ελληνικού στίβου. Από την Παρασκευή Τσιαμήτα, τη Νίκη Ξάνθου, τον Λούη Τσάτουμα και την Ολγα Βασδέκη, μέχρι τη Βούλα Παπαχρήστου και τον Μίλτο Τεντόγλου.
«Για εμένα είναι σαν πατέρας, αλλά και φίλος, ταυτόχρονα. Κάνουμε προπόνηση μαζί μόλις δύο χρόνια και έχει αναπτυχθεί μία ωραία σχέση. Φυσικά, όπως σε κάθε σχέση, υπάρχουν και οι… κόντρες. Θέλει όλα να γίνονται με σωστό τρόπο. Ενδιαφέρεται για εμάς εντός και εκτός σταδίων. Μας συμβουλεύει και θέλει να βοηθάει, όπου μπορεί. Είναι αυστηρός, μεθοδικός, με πολλές γνώσεις και, φυσικά, άριστος προπονητής. Το αποδεικνύουν οι επιτυχίες των αθλητών του».
Οι συνθήκες που προετοιμάζονται οι πρωταθλητές μας δεν μπορούν να συγκριθούν με τις συνθήκες των βασικών αντιπάλων τους. Τελικά, τι μετράει σε αυτό το επίπεδο; Τα χρήματα που εξασφαλίζουν μία καλή προετοιμασία ή το πείσμα και το ταλέντο; «Σίγουρα η υποστήριξη των χορηγών κλπ. μετράει. Θεωρώ, όμως, ότι εάν δεν “το ’χεις” δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα, όσο καλές κι αν είναι οι συνθήκες. Οι καλές συνθήκες είναι μία μικρή βοήθεια που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Εμένα δεν θα με ακούσετε ποτέ να παραπονιέμαι και να κλαίγομαι για τις συνθήκες προπόνησης. Δεν το έκανα και δεν θα το κάνω ποτέ», μας λέει με ειλικρίνεια ο νεαρός πρωταθλητής.
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν δικαιολογία πριν ακόμα αποτύχουν σε κάποιον στόχο, ο τρόπος που ο Μίλτος Τεντόγλου αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες δείχνει ότι κανένα εμπόδιο δεν θα τον σταματήσει από τα όνειρά του. Οπως την εποχή που έκανε παρκούρ στα Γρεβενά. Τότε που εκτελούσε τις εντυπωσιακές φιγούρες του χωρίς να φοβάται τι θα βρει απέναντί του.
